مقایسه اثر تزریق داخل ضایغه مخلوط گلوکانتیم و استروئید با گلوکانتیم در درمان لیشمانیوز پوستی

مقدمه: لیشمانیوز جلدی یک بیماری انگلی است که در اثر گونه های مختلف انگل لیشمانیا بوجود می آید و می تواند اسکار بد شکل برجا بگذارد. بنابراین به یک درمان موثر برای جلوگیری از عوارض بیماری ضروری است. هدف از این مطالعه ارزیابی و مقایسه تزریق داخل ضایعه گلوکانتیم همراه با استروئید با تزریق داخل ضایعه گلوکانتیم به تنهایی در درمان لیشمانیوز پوستی است. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 62 بیمار با لیشمانیوز پوستی بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. از این تعداد، 32 بیمار در گروه گلوکانتیم همراه با استروئید و 30 بیمار در گروه گلوکانتیم به تنهایی قرار داه شد. در گروه گلوکانتیم همراه با استروئید، مقدار 0.5cc/cm2 از گلوکانتیم (48.5 میلی گرم) همراه با 0.1cc/cm2 تریامسینولون استنویید (4 میلی گرم) به صورت داخل درم و در گروه گلوکانتیم به تنهایی 0.5cc/cm2 گلوکانتیم (48.5 میلی گرم) به صورت داخل ورم تزریق شده است. دفعات تزریق 6 مرتبه به فواصل یک هفته بوده است. ضایعات بعد از اتمام طول درمان از نظر اندازه، اریتم و ایندوراسیون ارزیابی شدند و با استفاده از آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تفاوت بین دو گروه با p<0.05 معنی دار تلقی گردید. نتایج: متوسط امتیاز بهبودی بالینی بعد از 6 هفته در گروه گلوکانتیم به همراه استروئید 5.6(62%) و در گروه گلوکانتیم به تنهایی 5.2 (57%) بود. این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. در گروه گلوکانتیم به همراه استروئید در ضایعات با طول مدت کمتر از 4 ماه با پاسخ مناسب تر و امتیاز بالاتری نسبت به ضایعات با طول مدت بیشتر از 4 ماه در همین گروه همراه بود. نتیجه گیری: هر دو روش در مجموع تفاوت قابل توجهی با هم ندارند ولی در ضایعات با طول مدت کمتر از 4 ماه این تفاوت محسوس است که احتمالا به علت کاهش ادم، اریتما و ایندوراسیون در اثر مصرف استروئید بوده است.